Onrustig, snel in paniek en hongerig van de cortisonen, bijna niet meer kunnen stappen, misselijk van de chemo en continue diaree zonder echte reden. En dan op donderdag weer naar de dagzaal voor een lumbaalpunktie onder volledige narcose.
We mochten dus een hongerige Jules die 2 dagen had afgezien, geen eten geven tot ongeveer 11u! Dit wenst ge uw ergste vijand niet toe…
Na de narcose, weer een bloedtransfusie en dan nog maximaal aan de baxter zodat hij zoveel mogelijk vocht krijgt. Resultaat: thuis om 19u15…
Dit was definitief een moeilijk moment! Maar… we did it!