Never stop fighting voor Louis!!!

Louis lag dus in tractie (gewichtjes aan zijn been om het recht te laten terug groeien) door zijn dijbeenbreuk en had iedere dag meer en meer pijn en met pijn bedoel ik maximale pijnstilling (perdolan, neurophen en contramal) en nog ’s nachts meer dan 10 keer per uur wakker worden van de ondraagelijke pijn… Onmenselijk en dat voor een kindje van 3!

Na nacht 3 werd er beslist om Valium te geven, om rillingen van te krijgen… maar na wat research blijkbaar redelijk courant bij zo een letsels. Dus dat gingen we dan tijdens nacht 4 doen! Verschrikkelijk om te zien hoe hij helemaal wegdraaide toen hij die Valium kreeg, maar de pijn die hij had was 10 keer erger! Alleen bij hem was de Valium al na 2 uur uitgewerkt en had hij weer pijn… Een 2e dosis kon de verpleegster niet op eigen houtje geven, dus weer een ondragelijke nacht! Ik denk dat ik ongeveer de hele nacht geweend heb…

Eén ding was zeker! Sam en ik zouden er ALLES aan doen zodat hij dit niet nog eens moest meemaken… Om een héél lang verhaal kort te maken, hij werd diezelfde zaterdagavond om 23u door DE trauma chirurg van de onderste ledematen in Leuven geopereerd! Hij heeft nu ongeveer geen pijn meer en hij mag morgen redelijk mobiel naar huis met een normale pijnstilling… vergeet het nooit, als jullie zo eens iets meemaken… never stop fighting!

Hartverwarmend hoeveel verschillende mensen HART werk hebben geleverd om dit mogelijk te maken:

  • Het begon met de verpleegsters in Sint-Truiden, die deden er echt alles aan om hem zo goed mogelijk te helpen! Overuren maken inclusief…
  • Velen hadden ons gewaarschuwd voor de pijn die een transport naar Leuven met zich mee kon brengen. Beeld u in: een kind met gewichten aan een enorm pijnlijk been in een hobbelende ambulance… Wel de ambulanciers hebben hun tijd genomen en een goeie oplossing bedacht. Dankzij hen, de juiste pijnstilling en tegen alle verwachtingen in werd het een pijnloze rit! Ik vergeet de woorden van één van hen nooit, eens in Leuven aangekomen: “Ik leg dit kind niet van mijn brancard voordat ik 100% zeker weet dat hij niet meer verbed wordt voor de operatie!!!”. MULTI CARS uit Kozen, you’re the best!
  • Last but not least: De mensen van het trauma team van Leuven… wow!!! Professioneel, vooruitstrevend, perfectionistisch, … dag in dag uit vechten voor het leven en de mobiliteit van hun patiënten 7 op 7, dag en nacht… Wij zijn totally impressed!!!

Ook de steun en hulp die we van jullie allemaal weer opnieuw kregen is ons niet ontgaan… bedankt!

De volgende 6 weken is Jules veel thuis en Louis moet ook op zijn minst 6 weken thuis blijven van school. Die gaan zich nog amuseren onder hun twee, de deugenieten 😉