Ongelofelijk hoe snel je gewoon wordt aan een nieuwe situatie, ook al is die een stuk slechter als ervoor! Ik kan mij een leven met 4 gezonde kinderen niet meer voorstellen. Het lijkt wel een droomwereld… En toch kan ik niet zeggen dat we ongelukkig zijn, helemaal niet! We hebben immers niet het gevoel dat het met Jules de verkeerde kant aan het uitgaan is… Het is eerder alsof we een hele hoge steile berg moeten beklimmen, die anderen niet moeten beklimmen om hetzelfde doel te bereiken. Maar als dat zou willen lukken, dan kan je toch alles aan!!!
De eerste 3 maanden was hij 60 dagen in het ziekenhuis, de laatste 3 maanden waren dat er “maar” 40… en dit zonder de dagen dat we in het daghospitaal waren te tellen. Hij ging in totaal 23 keer onder narcose voor een operatie, lumbaalpunctie of beenmergpunctie. Hij kreeg 7 verschillende chemo’s van kleurloos tot blauw en geel. Maar ook tientallen liters bloed en bloedplaatjes! Om het aantal prikjes dat hij kreeg of het aantal pilletjes die hij slikte niet te vernoemen! Het klinkt allemaal héél erg… en dat is het ook, maar er is ook een andere kant van de medaille!
We leerden wat echt belangrijk is in het leven, we zijn als gezin hechter dan ooit ervoor, de onvoorwaardelijke steun die we krijgen van de mensen rond ons is hartverwarmend, zelfs van wildvreemden! Weet je Jules is een echte vechter, dit zal hem voor altijd bijblijven en sterk maken, … onze andere kids trouwens ook!
Ik ben ook enorm dankbaar voor de vele mensen die er in het verleden voor gezorgd hebben dat de therapie “makkelijker” is als vroeger en dat de kans zoveel “groter” is om te genezen! Maar er is nog een lange weg te gaan en daar zullen wij op onze manier zeker aan meewerken! We kregen héél vaak de vraag: “wat kunnen we doen om jullie te helpen?”, wel dit is ons antwoord: Zet je pet op tegen kanker, doe mee aan Music for Life, ga eens bloed geven, steun levensloop, … Alle beetjes helpen!
To the point nu: binnen 1 week start Jules zijn 6e blok! De eerste 5 weken moet hij weer cortisonen nemen… de vorige keer was dat de moeilijkste periode omdat hij zichzelf dan niet meer is… heel onrustig, altijd honger, enorm prikkelbaar, … ! EN de winter komt eraan, de griepperiode, dus dan moeten we extra opletten!
Louis mag nog 5 weken niet steunen op zijn been, maar heeft de een of andere poepschuiftechniek ontwikkelt, waarmee hij toch overal geraakt 😉 Ik hoop dat hij na nieuwjaar weer gewoon naar school kan!
Lily heeft eindelijk het verjaardagsfeestje gekregen waar ze al maanden van aan het dromen was! En het is ons gelukt dat Emma nog geen enkele basketmatch heeft moeten missen…